Wat is het Mexicaanse karmozijnrood? Het heeft een speciale intensiteit en schitterende glans. Deze kleur komt van een insect dat groeit op een cactus genaamd “Nopal”. Deze eetbare cactus dient als huis voor de “Cochinilla” om zich voort te planten. Tegenwoordig wordt de cochenille in Mexico geproduceerd en maken schilders en hedendaagse kunstenaars er gebruik van om kunstwerken te creëren.

In deze workshop zul je een reis maken door de geschiedenis van de Grana Cochinilla (cochenilleluis): Hoe ziet het eruit? Waar wordt het geproduceerd? Wat is het? Waar komt het vandaan en hoe wordt het gebruikt? Je zult gedetailleerd kunnen zien hoe het kleurproces voor natuurlijke vezels werkt en hoe het pigment kan worden gebruikt om andere producten te maken, waaronder het schilderen van een aquarel. Na deze demonstratie ga je zelf met de pigmenten aan de slag door een kleurrijk aquarel te maken.

Thamara Cruz is Mexicaanse, woonachtig in België sinds 2010. Ze is ambachtelijk textielontwerpster, afgestudeerd aan de Nationale School EDINBA. Vanuit haar betrokkenheid bij sociale ontwikkeling en de bevordering van de ambachtelijke sector, heeft ze deelgenomen aan de uitvoering van plattelands-, sociale en gemeenschapsprojecten. Ze is medewerker en medeoprichter van Desarrollo de Proyectos Artesanales y Diseño DEPROART A.C. in Mexico en SIEMPRE in België, een organisatie met als missie het zichtbaar maken van de burgerparticipatie.

Mexico kent een grote textieltraditie. Het hele proces is 100% ambachtelijk. Voor veel vrouwen betekent het weven van stoffen dat ze  autonoom kunnen werken, en een ambacht dat ze naast al hun andere taken kunnen uitoefenen. De vrouwen zoeken en verven zelf de draden.

Thamara was als kind al geïntrigeerd door de vrouwen die met zeven stokken een stof maakten. Die stokken bleven bijna voortdurend in de lucht. Voor haar had het iets van tovenarij, magie. Ze leerde als kind al weven zoals het de gewoonte is in haar land: al zittend bij een groep vrouwen die weefden en praatten. Zo kreeg ze de techniek eerder onbewust mee, zoals het aanleren van een taal. Later toonden de vrouwen hoe ze iets moest doen. Door het veel te herhalen, leerde ze de weefpatronen te interpreteren. Ze raakte er door betoverd. In die mate dat ze later industrieel textiel ging studeren. Die kennis van beide technieken blijft tot vandaag één van haar vele sterke punten.

Deze workshop wordt mede mogelijk gemaakt door Erfgoedcel Brussel.